In maart 1999 vluchtten de Kosovo-Albanezen massaal de grenzen over. Ze vertelden over de misdrijven van de Servische soldaten, verbrande dorpen en vermoorde familieleden. Achtenzeventig
dagen later waren het de Serviërs die bij honderdduizenden op de vlucht sloegen. Nu waren de Albanezen verantwoordelijk voor de gruwelijke slachtingen en brandstichtingen. De Serviërs vertelden dezelfde verhalen als de Albanezen een paar weken tevoren. Overal werden de Serviërs beschouwd als de beulen van de Balkan. Zelf zagen ze zich vooral als slachtoffers. Seierstad volgde veertien Serviërs uit verschillende milieus: aanhangers en tegenstanders van MiloševiC, plattelandsbewoners, stedelingen, armen, rijken, boeren en ministers, ouderen en jongeren. Ze wilde
achterhalen hoe ze leefden, waarover ze praatten en wat hen dreef.