Commissaris Adamsberg raakt gentrigeerd door de blauwe krijtcirkels die her en der in Parijs op straat verschijnen. De tekenaar laat telkens een voorwerp in de cirkel achter: een leeg blikje, een badmuts, een plastic poppetje, een dode muis. Volgens Adamsberg ademen de cirkels wreedheid uit. Een psychiater bevestigt hem dat de cirkeltekenaar geobsedeerd is door de dood