Op de ochtend van de jacht stond Sophie naast Andrew in de sneeuw, gehuld in bontjas en hoed onder een stralendblauwe hemel. In de verte jankten de honden en schreeuwden de drijvers. Toen bukte Andrew zich en schreef met zijn vinger in de sneeuw ¿Kocham Cie¿. Ik hou van je. Vóór 1945 was Polen een bijna tolstojaanse wereld van wolvenjachten en extravagante overvloed naast schrijnende armoede, in een landschap van wuivende graanvelden en donkere bossen. Gebroken door de oorlog werd het door het communisme gereduceerd tot een grauwe uniformiteit en ging een levenswijze voor altijd verloren. In deze dramatische kroniek, die leest als een roman, verhaalt Andrew Tarnowski over de opkomst en ondergang van zijn aristocratische Poolse familie, die in de loop van de twintigste eeuw wordt verscheurd door twee wereldoorlogen en bittere interne spanningen. Terwijl hun vaderland geruïneerd is door invasie en tirannie, moeten de Tarnowski¿s strijden tegen onteigening en ballingschap, jaloezie, verborgen liefdesgeheimen en verraad. Op eerlijke, tedere en soms pijnlijke wijze brengt de auteur De laatste Mazurka tot leven. In een exotische setting, rijk aan detail en temperamentvolle personages, loopt de tumultueuze geschiedenis van een dynastie (met een fikse scheut wodka) parallel aan de perikelen van het twintigste-eeuwse Polen.