Dit boek creëert een mentaal kader waarin de vraag naar existentiële zin gecapteerd, geëxploreerd en gecultiveerd kan worden binnen een coachende context. We baseren ons op de theorie van ontologisch coachen maar verdedigen daarbij de stelling dat de wijze waarop de vraag naar betekenis in het leven wordt gesteld niet toelaat een afdoend antwoord te vinden. Zowel de vraag als het antwoord worden gesteld binnen een utilitaristisch denken waarbij een pragmatische houding hoort. Dit denkpatroon dat we dagelijks hanteren om in het reine te komen met de wisselvalligheden van het leven beschouwt zin als iets dat te vinden is na zorgvuldig analyseren en resulteert uit het doelbewust bepalen van prioriteiten. Baserend op de Daseinsanalyse van Heidegger, de taaldadentheorie van Searle, de narratieve theorie van White en de zelfconfrontatiemethode van Hermans proberen we een mentaal kader te schetsen waarin de kwestie van de cliënt psychoanalytisch beluisterd en hermeneutisch begrepen kan worden. Deze verschillende denktradities worden in elkaar verweven tot een mentaal kader waarin de cliënt in de mogelijkheid wordt gesteld zijn narratief te deconstrueren en waardoor de menselijke conditie - het geworpen zijn in een zich voleindigend leven - inspirerend kan werken in de queeste naar de levenszin. Het doel van deze exploratie is te komen tot een verruimd bewustzijn waar de existentiële zin kan verschijnen als een kwaliteit van een levenswandel die zich uitstrekt vanuit de eigen persoonlijke geschiedenis naar een te verwachten toekomst, gerealiseerd vanuit een autonoom handelen en een verbondenheid in melancholie. Piet Bulteel studeerde wijsbegeerte en familiale en seksuologische wetenschappen. Hij was actief in verschillende denkgroepen omtrent mens en maatschappij en publiceerde eerder omtrent coachingstrajecten voor mensen met een mentale en medische problematiek. Momenteel werkt hij als gastprofessor aan Hogent.