Het aantal kinderen en jongeren in Nederland dat, al dan niet samen met
hun ouders, een beroep doet op een vorm van jeugdhulp, is groot. Het gaat
om tien tot twintig procent van de minderjarigen. Een zowel wetenschappelijk
als maatschappelijk cruciale kwestie is of deze jeugdhulp ook werkt:
Slaagt de ingezette hulp erin (zwaar)belaste opvoedingssituaties te verlichten
en de positieve ontwikkeling van kwetsbare kinderen te bevorderen?
En waarom: Wat speelt zich af in de ‘black box’ van de hulpverlening dat
een verklaring biedt voor meer of mindere werkzaamheid? Deze vragen
vormen het hart van het onderzoeksprogramma dat binnen de Afdeling
Orthopedagogiek van de Rijksuniversiteit Groningen onder leiding van de
auteur werd en wordt uitgevoerd door de researchgroep Jeugdzorg.
Bij zijn afscheid als hoogleraar Orthopedagogiek kijkt Erik Knorth terug op
wat er vanuit zijn team in twaalf jaar tijd aan nieuwe inzichten kon worden
toegevoegd aan de kennis over de zorg voor jeugd. In deze uitgave doet
hij daarvan verslag.