Dit verhaal onthult de manipulaties, de censuur en de hypocrisie binnen de Verenigde Naties, haar mensenrechtenraden, haar wereldconferenties. Het vertelt waarom en hoe de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens in de jaren 1947-1948 is geschreven. Hoe toen al twee kampen tegenover elkaar stonden. Landen en individuen die lessen trokken uit de waanzin van de Tweede Wereldoorlog door universele rechten voor elke wereldburger af te kondigen tegenover de machthebbers van landen die nooit dulden dat de internationale gemeenschap zich inlaat met hun zaken, ook niet wanneer het over foltering, vrije meningsuiting of de strijd tegen armoede gaat: de soevereinisten. Plus zij die hun goddelijke wetten steeds boven menselijke afspraken stellen: moslimlanden verenigd in de Organisatie van de Islamitische Conferentie. En de Heilige Stoel. In dit verhaal intolerante gelovigen genoemd.
Het boek gaat over censuur in de vn wanneer ngo’s en hoge vn-functionarissen de mond wordt gesnoerd als zij schendingen van mensenrechten aanklagen. Over manipulatie wanneer belangrijke elementen uit de Universele Verklaring quasi stiekem uit de verdragen en teksten geschrapt worden, zoals het recht om van godsdienst te veranderen. Over hypocrisie wanneer landen die de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens al meer dan zestig jaar verwerpen én systematisch schenden, toch zetelen in de Mensenrechtenraad om er te oordelen over mensenrechten in andere landen.
De praktijken van censuur, manipulatie en hypocrisie worden hard gemaakt met teksten en citaten van soevereinisten en intolerante gelovigen zelf. Zo wordt de eerste Nederlandse vertaling van de Verklaring van de Rechten van de Mens in Islam – onderworpen aan de sharia – naast de Universele Verklaring gelegd: een onthullende vergelijking. Zo worden de landen die deel uitmaken van de Mensenrechtenraad, getoetst op hun democratisch gehalte. Ontwikkelingen binnen de vn beïnvloeden de wereldgebeurtenissen buiten de vn-vergaderzalen. Het verloop van de affaire-Rushdie en de zaak van de Deense cartoons illustreren dit.
Tegenover deze nefaste ontwikkelingen pleit het boek voor weerstand. Weerstand omdat vele mensen wereldwijd slachtoffer zijn van grove en systematische schendingen. Weerstand omdat onder meer de Arabische Lente en de groeiende oppositie in China aantonen dat de Universele Verklaring echt universeel is.