Zelfsturing in de loopnaam wordt steeds belangrijker. Daarom investeren scholen veel in (studie)loopbaanbegeleiding. Tot nu toe valt het resultaat echter tegen. Komt dat omdat het brein van leerlingen wordt overvraagd, zoals velen op basis van een recent hersenonderzoek suggereren? Of is het gebruik van instrumenten als Persoonlijk Ontwikkelingsplan (POP) en portfolio onvoldoende om reflectie en zelfsturing te stimuleren? De auteurs gaan op een indringende wijze op deze vragen in, waarbij zij gebruik maken van recente onderzoeksgegevens en theoretische inzichten. Tezamen geven zij een inspirerend beeld van de mogelijkheden en de grenzen van loopbaanleren in het huidige onderwijs.