Sinds zijn ontstaan werd de mens gefascineerd door de sterrenhemel. Zijn godsdienstige
overtuiging, zijn levensbeschouwing allerhande, zijn zeden en gewoonten werden er
door beïnvloed, zo al niet door geleid. In de 2de eeuw n.C. ontwierp de Griekse
geleerde Ptolemeus een astronomisch stelsel dat vele eeuwen zou trotseren: de aarde
als middelpunt van het heelal en de planeten, met inbegrip van de zon, die daaromheen
zweven in cirkelvormige banen. Dit beeld van het heelal werd in de christenwereld
van de middeleeuwen overgenomen en beklemtoond. De mens, schepping van
God, bevolkt de aarde: het kan niet anders dan dat die aarde het centrum is van het
heelal.
In de 16de eeuw, tijdperk van renaissance en humanisme, maakte de Pool Nicolaas
Copernicus, niet zonder aarzeling, zijn bevindingen bekend dat niet de aarde maar de
zon het centrum is van een planetenstelsel. Die bevindingen hebben niet onmiddellijk
bekendheid en instemming verworven, maar ontegensprekelijk betekenen ze het
aanvangspunt van de moderne astronomie en hebben ze een enorme schok teweeggebracht
in de gedachtewereld en de levensbeschouwing van de Westerse mens. Wie was
Nicolaas Copernicus en hoe is hij tot de redactie van zijn tractaat ‘De revolutionibus
orbium coelestium’ gekomen?
In dit boek worden achtereenvolgens belicht: de astronomie voor Copernicus – de
geschiedenis van het jonge en woelige Polen – de figuur, het werk en de betekenis van
Nicolaas Copernicus.


Paul Morren is licentiaat Geschiedenis en laureaat van de Internationale UNESCOprijs
voor het onderwijs van de rechten van de mens. Hij is de ontwerper en directeur
van de reeks ‘Grondleggers’, die bij Garant wordt uitgebracht. Bij deze uitgeverij
publiceerde hij de studies Atatürk; De rechten van de mens; Van de dood van Karel de
Stoute tot de troonsbestijging van Karel V; Theodor Herzl, grondlegger van het politieke
zionisme.