Het is nu reeds meer dan een halve eeuw geleden dat Jean Dubuffet het begrip Art Brut (1949) introduceerde door hiermee te verwijzen naar kunst die in heel specifieke omstandigheden tot stand kwam, meestal binnen psychiatrische instellingen, door kunstenaars die totaal geen opleiding hadden genoten. Voor die tijd werden dergelijke werken ook wel als interessant beschouwd, maar dan als inspiratiebron voor kunstenaars uit de hoofdstroom. Daarnaast hanteerde men deze tekeningen en schilderijen in de psychiatrie als uitgangspunt voor stijldiagnostiek, een beschouwing die spijtig genoeg ook leidde tot de tentoonstelling Entartete Kunst (1937) in Hitler-Duitsland. Toch bleken vanaf de jaren ’60 de grenzen van Dubuffets begrip te rigide, en heel wat kunstenaars vielen uit de boot, een verruiming van Art Brut drong zich op. Roger Cardinal introduceerde de term Outsider Art (1972). In plaats van een definitie te formuleren, omschrijft Cardinal liever wat het niet is toch hecht hij veel belang aan Authenticity and originality als criteria. Heel wat kunstenaars buiten de culturele hoofdstroom vonden er onderdak, toch bleef één belangrijke groep in de kou staan, kunstenaars met een mentale handicap. Dit boek is dan ook een reflectie op al deze ontwikkelingen om zo tot een gemotiveerd standpunt te komen over de status van kunst door personen met een verstandelijke handicap. Uit de inhoud: Outsider Art – Sylvain Cosijns – Perspectieven en invalshoeken – Korte vlucht doorheen het denken over ‘Kunst door personen met een verstandelijke handicap’ – Sylvain Cosijns: Inside or outside the Outsider Art. Over de auteur(s): Jean-Pierre Van de Vijver studeerde filosofie en literatuur- en cultuurwetenschappen aan de Nederlandse Open Universiteit. Momenteel is hij pedagogisch begeleider in het Buitengewoon Secundair Onderwijs, lesgever godsdienst, levensbeschouwing en ethiek in het Gewoon Secundair Onderwijs en gastdocent aan de Arteveldehogeschool te Gent