Met het overlijden van prins Bernhard verliest Nederland een van de markantste figuren uit haar moderne geschiedenis. Bernhards grootste verdienste voor Nederland is veruit zijn rol tijdens en direct na de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog. In Londen, aan de zijde van Koningin Wilhelmina, en later terug in Nederland, als bevelhebber van de strijdkrachten, groeide Bernhard uit tot een van de symbolen van het Nederlands verzet tegen overheersing. Vooral in de kring van oud-strijders en het voormalige verzet stond hij in hoog aanzien. Na de Tweede Wereldoorlog speelde de Prins een belangrijke rol in de economische wederopbouw van Nederland. Hij maakte tal van goodwill-reizen naar vele landen. Als echtgenoot van de koningin zocht hij vaak de grenzen op van zijn positie. Voor hem gingen deuren open die voor anderen dicht bleven. Een beschouwing over Bernhard zou echter onaf zijn zonder de omstreden kanten van zijn leven aan te stippen. Inmiddels weten we dat de banden met het bedrijfsleven ook zijn schaduwkanten hadden. Ook zijn levenslust en eigengereidheid lieten zich niet altijd makkelijke rijmen met zijn positie in het Koninklijk Huis. Maar hij wist desondanks zijn populariteit te behouden. Met zijn ontegenzeggelijke charme gaf hij al geen andere karakter en kleur aan het Huis van Oranje.