In 1982 vertelde de Amerikaanse wetenschapper Hapgood aan Rand Flem-Ath dat hij bewezen had gevonden dat de menselijke beschaving bijna 100.000 jaar oud is. Hapgood overleed kort daarop en nam zijn theorie mee in het graf. Flem-Ath, hevig geïntrigeerd door Hapgoods stelling, begon samen met Colin Wilson aan een diepgaand onderzoek. Ze bezochten de grote, oeroude heilige monumenten die verspreid over de hele wereld liggen: Stonebenge, de Egyptische piramiden, Machu Picchu en vele andere. Tot hun verbazing ontdekten ze dat de monumenten een duidelijk en onmiskenbaar geometrisch patroon vormen - en zo de indruk wekken van een geheime code. Dit leidde tot de conclusie dat er een oude vergevorderde beschaving moet hebben bestaan, voordat de grootste vloed aller tijden deze wegvaagde. In Blauwdruk van Atlantis beschrijven Flem-Ath en Wilson de ontraadseling van de opmerkelijke code en de redenen erachter:
de poging van geleerden van Atlantis om de nalatenschap van hun beschaving veilig te stellen. Blauwdruk van Atlantis zet onze ideeën over de geschiedenis van de mensheid op zijn kop en vormt het bewijs voor de stelling dat onze beschaving niet de eerste op deze planeet is en ook zeker niet de laatste zal zijn.