De Nederlandse Hervormde Kerk wordt in haar kerkorde van 1951 aangeduid als Christus-belijdende volkskerk. Ze zou gaandeweg belijden, in gemeenschap met de belijdenis der vaderen, niet in strikte zin gebonden aan die belijdenis. Ze wist zich als Christus-belijdende geloofsgemeenschap gesteld in de wereld om Gods beloften en geboden voor alle mensen en machten te betuigen. In dit boek zijn de ontwikkelingen beschreven, die zich binnen de Hervormde Kerk sindsdien voordeden. In de titel is dat gaandeweg belijden aangegeven met belijdend onderweg. De weg van de kerk in haar belijden, in het apostolaat en in haar oecumenische activiteiten en relaties komt aan de orde. Een apart hoofdstuk is gewijd aan het Samen op Weg-proces, tot het jaar 1981. De periode daarna dient naar het oordeel van de schrijver separaat te worden beschreven, waarbij ontwikkelingen in de drie kerken, die in het SoW-proces betrokken zijn, gelijkelijk zouden moeten worden beschreven. In een epiloog is nog in kort bestek aangegeven hoe op de onderscheiden terreinen de Hervormde Kerk haar weg vervolgde tot 2001.
Een apart hoofdstuk is gewijd aan de hervormd gereformeerde sector, zoals die zich vooral in de kring van de Gereformeerde Bond heeft gevormd, omdat het in andere studies soms mankeert aan aandacht voor dit deel van de kerk maar ook omdat binnen de hervormd gereformeerde kring zich eigensoortige ontwikkelingen voordeden.