Pim Fortuyn vond de Islam maar een 'achterlijke godsdienst'. Dit boek gaat in op de vraag of de Islam inderdaad achter loopt op het christendom. Eveneens reflecteert het uitvoerig over de verhouding tussen religie en macht. De theologische discussie komt met dit boek pas goed op gang. Godsdiensten en geweld: ze lijken niet zonder elkaar te kunnen. De geschiedenis van het christendom is bezaaid met oorlogen, geweldsuitbarstingen en volkerenmoord, in het geheugen van de islam spelen de kruistochten nog steeds een grote rol. Maar ook de Islam kent haar heilige oorlogen en heeft in de ogen van het westen het imago van een agressieve op onderwerping van andere volkeren gerichte godsdienst. Voor velen bevestigde '11 september' dit beeld. Maar is het juist te stellen dat de Islam een 'achterlijke godsdienst' is, die nog niet, zoals het christendom, de verworvenheden van een Verlichting kent en waarbij religie en politiek van elkaar los zijn gemaakt? Is een islam waarin, geen ruimte is voor de scheiding tussen publiek en privé, staat en kerk, politiek en religie niet acceptabel?