Wie de namen ziet van de kampen waar Teunissen verbleef, weet dat dit een verhaal van dood en verschrikking zal zijn. Hoewel er al veel bekend is, maakt dit verhaal diepe indruk. De omstandigheden in de kampen, de zware en vaak zinloze arbeid, de afschuwelijke hygiënische situatie: het is nauwelijks voor te stellen hoe iemand dat ruim vier jaar kan doorstaan.

Dit boek is behalve door de impact van de gebeurtenissen, ook indrukwekkend door de haast 'filmische' weergave. Het is helemaal geen heldhaftig verslag, maar de wilskracht en het doorzettingsvermogen van Teunissen dwingen diep respect en bewondering af. Zo wist hij zich zonder enige voorkennis gedurende zijn kamptijd verdienstelijk te maken als 'arts' voor medepatiënten en redde soms hun leven door een operatie met primitief gereedschap (beitels) en zonder verdoving.

Johannes Teunissen (1905-1968) was in het begin van de Tweede Wereldoorlog in Maassluis lid van de zgn. Geuzengroep. Hij werd in januari 1941 opgepakt en zat in Scheveningen gevangen. Later werd hij overgebracht naar Buchenwald. Vervolgens zat hij nog in Gross-Rosen en tenslotte in Dachau, dat op 30 april 1945 door de Amerikanen bevrijd werd.