De kernvraag in Het nieuw - religieuze verlangen is: Waarom zet juist in een steeds verder seculariserende cultuur het nieuw - religieuze verlangen door? In zijn antwoord wijst de auteur op de toegenomen individualisering: die stelt mensen voor onoplosbare problemen, bijvoorbeeld als het gaat om de dood en het kwaad. Voor oplossingen worden mensen tot religie 'gedrongen', zo oppert hij. Een nadere bespreking wijdt hij aan het evangelicalisme, dat de dominante vorm van het nieuwe christendom wordt. In zijn slotbeschouwing stelt Van Harskamp dat een massieve aanval vanuit de theologie op de nieuwe religiositeit niet werkt, omdat de individualisering niet alleen de nieuwe religiositeit in het leven heeft geroepen, maar ook het christelijk geloof, de kerken. en de, theologie beslissend heeft beïnvloed.