EEN EERSTE ONDERZOEK NAAR DE GEVOELENS VAN EIGEN KINDEREN IN PLEEGGEZINNEN, IN DE OORLOG EN NU

Hoe hebben kinderen het indertijd ervaren dat ze hun ouders moesten delen met jonge Joodse onderduikers die in hun gezin opgenomen werden? Hoe ontwikkelde de relatie tussen die 'eigen' kinderen en pleegkinderen zich, tijdens de oorlog en later? Deze en andere vragen stelde Bloeme Evers aan 51 eigen kinderen. In de interviews en levendig weergegeven verhalen is 'liefde' een sleutelwoord. De auteur vroeg zich af of het tijdsverloop van vijftig jaar een romantische sluier over de herinneringen wierp. Daarom interviewde ze ook een aantal eigen kinderen-van-nu die in hun gezin een pleegkind erbij kregen. Uit de vergelijking tussen toen en nu trekt zij opmerkelijke conclusies.

HET BELANG VAN DIT BOEK Er is nog heel weinig literatuur over de reacties van eigen kinderen op de komst van een pleegkind. In dit boek worden bovendien voorbeelden van sociaal gedrag vastgelegd, hoewel natuurlijk ook negatieve gevoelens een rol speelden. Tenslotte belicht het boek een nieuw aspect van het onderduiken van Joodse kinderen in de Tweede Wereldoorlog.