IK OORDEEL NIEMAND

Wij oordelen dagelijks over het doen en laten van anderen, met een goed gewetenen op morele gronden. Het maakt daarbij weinig uit of we ons op de zogeheten christelijke moraal beroepen, dan wel op de hedendaagse lekenvariant ervan. In elk geval blijven we blind voor het onthutsende Oordeel niet......uit het evangelie en voor Jezus aanstootgevende uitspraak. Ik oordeel niemand. Lytta Basset luistert met heel haar wezen naar fit woord van leven en analyseert haarscherp onze dwangmatige behoefte om anderen te oordelen. Ze onderkent daarin eenfundamentele angst die door geen moed of goede wil kan worden overwonnen. Ze leest samen met ons het verhaal van de overspelige vrouw die de pleitzorgers van de religieuze moraal voor Jezus brengen om Hem een oordeel over haar te ontlokken, en schrikt er niet voor terug om ook figuren als Judas in deze lezing van het Johannesevangelie te betrekken. Ze verwacht van ons dat we ons inleven in de verschillende rollen van dit drama en leidt ons haast ongemerkt naar onze eigen angsten, brengt ons in beweging en confronteert ons met ons diepste zijn. Daar, in ons diepste binnenste, vinden we genezing: hij die niemand oordeelt, bevrijdt ons van alle angst, en we betreden het land waarnaar hij ons voorgaat en waar niemand nog een steen naar de ander werpt.