In de westerse samenleving heeft zich de afgelopen decennia een verandering voltrokken ten aanzien van waarden die mensen belangrijk vinden. Deze verandering heeft voor scholen als consequentie dat ze zich vaak de vraag stellen welke moraalpedagogische opdracht te formuleren is nu traditionele morele keuzes niet altijd meer vanzelfsprekend lijken. De auteur stelt de vraag aan de orde hoe jongeren in staat kunnen worden gesteld zelfstandige morele keuzes te maken. Voor de beantwoording van deze vraag is er een curriculum ontwikkeld dat tal van morele dilemma's op helt terrein van liefde en seksualiteit bevat. Met behulp van een evaluatie-onderzoek is nagegaan wat de invloed van het curriculum is op het vermogen om autonoom moreel te oordelen. Uit de onderzoeksresultaten blijkt dat de vaardigheid om ethische en religieuze principes toe te passen op morele dilemma's van invloed is op het vermogen om autonoom moreel te oordelen. De resultaten laten ook zien dat een aantal aspecten uit de educatieve context van invloed is op, de mate van autonoom moreel oordelen over seksualiteit. In een evaluatie wordt tenslotte gereflecteerd op de betekenis van morele dilemma's. Er wordt gewezen op de grenzen waarop mensen stoten wanneer ze in concrete morele dilemma's worden geconfronteerd met ervaringen van contingentie en tragiek. In dit soort ervaringen wordt de morele autonomie tot zwijgen gebracht. In deze ervaringen kan religie betekenis krijgen. Deze betekenis is volgens de auteur op te vatten als motiverend en transformerend; ze biedt een kader dat mensen in staat stelt morele handelingen en ervaringen te (her)interpreteren.