De 18-jarige trompettist die, gefascineerd door de muziek van altsaxofonist Charlie Parker, in 1944 naar New York kwam, groeide uit tot een jazzgigant die een vooraanstaande rol speelde bij het ontstaan van nagenoeg alle jazzstijlen van na de oorlog. Openhartig en boeiend beschrijft hij zijn leven als jazzmusicus en zijn intense relatie met groten als Charlie Parker, Dizzy Gilepsie en John Coltrane, Davis is openhartig over anderen - Parkers heroïneverslaving, de uitbuiting van zwarte musici door blanke nachtclubeigenaren en producers, het dagelijks terugkerende racisme - maar ontziet ook zichzelf niet.