Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won(en dat het me spijt) is het verhaal van een man van halverwege de dertig die vaststelt dat zijn hele leven tot dan een herhaling van(verkeerde) zetten is geweest. Het is een ontroerende, bitterzoet een bij vlagen wrange bespiegeling over vriendschap, afkomst,de loop des levens en de geringe invloed die we daarop hebben.Tegelijkertijd geeft het een prachtig beeld van een Vlaams dorpje inde jaren zeventig