In die tijd zwierf ik door Oslo. Ik was vervuld van een groot verdriet dat toen al jaren duurde, eerst alleen voelbaar als een traagheid in mijn lichaam, een druk in mijn hoofd, ik stelde me graag voor dat een bloedvat in mijn hersens op springen stond en dat een warme golf binnenkort alle gedachten, alle beelden zou verdrinken. Ik zou in een gedachteloze duisternis wegzakken, ik zou verdwijnen. Als dat bloedvat maar sprong. Maar dat gebeurde nooit. Ik stopte met eten, stopte met slapen. Liep ’s nachts dun gekleed over straat om kou te vatten. Ik las Sylvia Plath. Dronk whisky op een nuchtere maag, zette keihard Janis Joplin op.Dit zijn de woorden van Hajna, die op een dag in maart 1978 de drempel van de gesloten afdeling van Het Baken over wordt gedragen. Ze heeft 160 hechtingen in haar lichaam nadat ze door een grote etalageruit is gesprongen. Ze is nog maar vierentwintig jaar, maar het enige wat ze wil is dood zijn. Het huis der dwazen is een roman vol van dramatische gebeurtenissen en lotgevallen, maar tegelijkertijd ook van veel humor en warmte.