Laura Byrd en haar twee collega’s zijn op expeditie in Antarctica als hun radio
uitvalt en ze afgesloten raken van de buitenwereld. Laura blijft achter
terwijl de andere twee hulp gaan zoeken. Dan valt ook de elektriciteit uit,
en Laura realiseert zich dat ze er alleen op uit zal moeten gaan.
Dit is het begin van een wonderbaarlijk, spannend en adembenemend avontuur.
Laura blijkt de laatst levende mens op aarde te zijn. Haar vrienden,
collega’s, familieleden en iedereen die ooit met Laura in aanraking is geweest,
zijn geveld door een dodelijk virus en bevinden zich in een tussenstation,
op weg naar het hiernamaals. In dit tussenstation, dat verbluffend
veel op onze wereld lijkt, verblijven de gestorvenen zolang er nog iemand
op aarde is die herinneringen aan hen heeft. Terwijl Laura in de bittere kou
probeert te overleven, lezen we over de hoop en de angsten van de mensen
die haar gekend hebben en die wachten op het onvermijdelijke einde van
Laura’s leven, en daarmee ook op dat van henzelf.
Met De kleine geschiedenis van de doden heeft Kevin Brockmeier een ontroerend
en herkenbaar verhaal geschreven over de manier waarop wijzelf
na onze dood herinnerd willen worden, en over hoe wij onze geliefde gestorvenen
in onze herinneringen levend proberen te houden.