In een graf van letters richt Cri Stellweg een monument op voor de liefde van haar leven. Het is een verhaal over de rijkdom die liefde kan schenken tot over de grens, van leven en dood. Zij schildert een beeld van een man en van een leven met hem - vol tederheid, ergernis, verlangen en geluk. Zij verhaalt over de gevoelens van verlies en verdriet in de eerste periode van haar weduwschap, maar zij schrijft ook over langzaam weer opbloeiende levenslust, haar vermogen tot genieten.