17 december 197 is de tiende sterfdag van kardinaal Alfrink, maar de herinneringen aan hem zijn levend gebleven. Dat zegt veel over de boeiende, soms moeilijk te doorgronden man die Alfrink was - een met wijsheid en humor begiftigd mens. Voor velen is hij de kardinaal die tijdens het Tweede Vaticaans Concilie en de periode daarna zo'n belangrijke rol speelde in de katholieke kerk van Nederland. Slechts weinigen kenden hem van nabij. In dit boek zijn meer dan 25 zeer persoonlijke herinneringen aan kardinaal Alfrink bijeengebracht, opgeschreven door mensen die hem goed hebben gekend. Een postuum vriendenboek eigenlijk. De bijdragen zijn. onder meer, afkomstig van kardinaal Willebrands, monseigneur Bluyssen, Til Gardeniers, dominee Nico van den Akker, Wies Stael-Merkx, Piet Steenkamp, Edward Schillebeeckx en Michel van der Plas, maar ook van de tekenaar Frederick Franck en zijn portretschilder Sierk Schröder. Zij vegen, samen met anderen, even het stof van tien jaar weg om de naam en bete