Terwijl Europa nog in de duistere Middeleeuwen leefde, kende Japan een rijke hofcultuur. Het is opmerkelijk dat in Japanse literatuur de vrouw toen de boventoon voerde. Over Sei Shõnagon is weinig bekend. Zij was hofdame in het gevolg van keizerin Sadako. Uit haar eigen, aanvankelijk geheime, dagboek, en uit dat van anderen komt Sei Shõnagon naar voren als iemand die wordt aanbeden en gevreesd om haar scherpe tong, die over een grote parate kennis van de Chinese poëzie beschikt en een grote schare aanbidders heeft.

'Haar notities getuigen van een eigenzinnigheiod, van een uitzonderlijk goed ontwikkeld oog en oor. [...] Een veel omstreden schrijfster ook, want men heeft genoeg aanstoot genomen aan haar libertijnse levensopvattingen en aan haar erotisch nogal wilde leven.' - Tirade.

'Buitengewoon fris en levendig, amusant en interessant.' - NRC Handelsblad.

'Sei Shõnagons notities zijn spits en grappig en kunnen door hun "met beide voeten op de grond"-kwaliteit met het grootste gemak en plezier duizend jaar na haar dood nog gelezen worden.' - Vrij Nederland.