Jarenlang krijgt Nilgün Yerli geen garnalen door haar keel, omdat die haar aan het moeilijke leven van haar moeder herinneren. Garnalen pellen was voor haar moeder een manier om extra geld te verdienen waarmee ze de boodschappen kon betalen. Zielsveel hield Yerli van haar moeder, een wijze en intelligente vrouw, die altijd overal een antwoord op leek te hebben. Alleen bij haar moeder voelde ze zich veilig toen het gezin op Yerli's tiende vanuit Turkije in Nederland terechtkwam. Een land waar alles anders was: mensen, gewoonten, eten, waarden en normen. Haar moeder gaf haar steeds weer het gevoel dat alles goed zou komen.
Langzaam werd echter duidelijk dat de machtsverhoudingen binnen het gezin volledig scheef lagen. De moeder offerde zich op, terwijl de vader het ervan nam. De vertelster ziet zich voor de moeilijke vraag gesteld of haar moeder, ondanks haar wijsheid en inzicht, niet een fundamentele fout heeft gemaakt. Het kan toch niet goed zijn zo met je te laten sollen? Loyaliteitsgevoelens, liefde en vrijheidsdrang strijden om de voorrang. Hoe de vertelster zich een weg baant door dit woud van tegenstrijdige gevoelens en zich leert handhaven in het niemandsland tussen twee culturen, leert deze ontroerende autobiografie.