Maggi Giles heeft tijdens haar lange verblijf in Nederland een charmant eigen mengsel van Nederlands en Engels ontwikkeld. Een fantasie in taal die te vergelijken is met de verbeelding die uit haar keramische scheppingen spreekt. In 1970 had zij haar eerste solotentoonstellingen in Nederland. Karel Appel die toen opdrachten uitvoerde in de Porceleyne Fles, zag haar daar aan het werk en schreef een brief aan Edy de Wilde, de directeur van het Stedelijk Museum. Het resultaat was dat Wil Bertheux, hoofd van de afdeling Toegepaste Kunst een tentoonstelling van haar werk maakte, die veel belangstelling trok, want het was volkomen anders dan de keramiek die de meeste van haar Hollandse collega's in die tijd maakten, zeker in het kleurgebruik. Toen Wil Bertheux haar uitleg vroeg bij haar werk voor de catalogus schreef ze dat het moeilijk voor haar was dat alleen in woorden te doen en zij voegde er een gedicht bij van B. Abnett dat haar filosofie precies weergaf. Het is een soort scheppingsver