Rond 1900 ontwikkelde zich in de Praagse kunst een eigenzinnige decoratieve vormentaal die zowel beïnvloed was door de Parijse Art Nouveau als door de Weense Secession.
In de beeldende kunst voerden aanvankelijk de poëtische symbolisten de boventoon. Hun sensuele schilderijen en sculpturen legden innerlijke gevoelens bloot en waren vaak gebaseerd op thema's uit de poëzie. Andere, expressievere kunstenaars gingen nog een stap verder: zij stellen de gekwelde mens op de voorgrond en zelfs het macabere werd niet geschuwd. De toegepaste kunst uit die periode, waaronder het beroemde Boheemse glas, laat zien hoe de uitbundige, bloemrijke motieven langzaam veranderen in geometrische, bijna abstracte patronen.
Dit is het eerste Nederlandstalige boek over Praag rond 1900. Het voorziet in een leemte; alle facetten van de kunst uit die tijd komen aan bod; van schilderijen tot sieraden, van boekillustraties tot sculpturen, en van fotografie tot interieurarchitectuur. Honderden illustraties, voorzien van een verhelderend bijschrift, voeren de lezer mee in de fascinerende wereld van het Praagse fin de siècle.