Het Nederlandse stilleven 1550-1720 behandelt de stillevenschilders van de late 16de, de 17de en de vroege 18de eeuw. Het is geen kunsthistorische verhandeling over de opkomst, bloei en ondergang van het genre; door de aandacht te richten op de allerbeste stillevens en in te gaan op de grote variëteit binnen de gebieden is het niet minder dan een lust voor het oog en een eerbetoon aan de grote meesters.
Aan bod komen de begrenzingen van het genre en de mogelijkheden om stillevens te interpreteren; het stilleven als specialisatie en de manier waarop een gespecialiseerd kunstenaar gebruik maakt van zijn talent; het gevoel van realiteit in stillevens; het trompe l'oeil en de waarde die er aan stillevens gehecht wordt; beschermheren en de kunstmarkt en het hedendaags gebruik van het stilleven; de bijval voor het stilleven dat de onderste plaats in de hiërarchie van de genres bezette.
Dit boek is een perfecte introductie op één van de populairste genres van dit moment.