De Oude Kerk is in eerste instantie een gebouw bestemd om veel mensen te kunnen herbergen voor een niet te lange tijd. Men ziet een ontwikkeling van een luidruchtig gebruik in de 16e, 17e en 18e eeuw naar een gepast eerbiedige houding in de 19e eeuw en een deel van de 20e eeuw. Het gebruik van de kerk als religieuze ruimte, voor diensten op zon- en feestdagen, begrafenissen en huwelijken, wordt sinds enkele decennia voor een belangrijk deel aangevuld met het bezoek van duizenden toeristen, diverse profane bijeenkomsten en culturele manifestaties. De Oude Kerk kan deze verschillende functies goed aan. Door haar omvang en zeker door haar hoogte is er geen sprake van een benauwde ruimte. Dit maakt de kerk lastig maar ook interessant voor het samenstellen van een tentoonstelling. In veel musea doet het licht kunstmatig aan, terwijl beeldende kunst doorgaans is gemaakt op allerlei verglijdende daglichtmomenten en juist in dat verglijdend licht zoveel fraaier tot haar recht komt. Maar vaak m