Isaac Israëls, de grootste Nederlandse impressionistische schilder, was een schilder van mensen en steden. In Amsterdam, Den Haag, Parijs, Londen, Florence en al die andere steden die de reislustige Isaac bezocht was hij altijd op zoek naar het picturaal interessante, het exotische. Hij had een grote voorliefde voor cabarets, circussen, kermissen, de revue en het theater. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in 1898 en 1916, toen dansers en muzikanten uit het toenmalig Nederlands Indië in Den Haag uitvoeringen verzorgden, hij deze vele malen in hun schitterende kostuums schilderde.

Mede ten gevolge daarvan bezocht Israels in 1922 ‘ons Indië’ en schilderde en aquarelleerde in Batavia, Bali en vooral ook aan de vorstenhoven in Solo (Surakarta).

Het boek De Indische Israëls behandelt zijn leven, het kunstleven in Batavia rond 1920 en vooral ook de ‘Indische’ periode van de kunstenaar: de haat liefde verhouding tot het land, de mensen en Israels constante gevecht met het tropisch licht en zoeken naar het echte Indië.