Dit boek geeft de turbulente geschiedenis weer van de rijke collectie moderne Duitse kunst in Nederlandse musea tijdens drie markante periodes: 1919-1933, 1934-1945, 1946-1964. Hoofdrolspelers zijn musea, kunstenaars, kunsthandelaren, particuliere verzamelaars en kunstcritici. Het overwegend conservatieve interbellum stond behoorlijk afwijzend tegenover moderne Duitse kunst. Toch kent de Duitse avant-garde naast felle tegenstanders fervente vereerders.
Na de Tweede Wereldoorlog ontstaat er een plotselinge verzamelwoede van de door de nazi's als "entartet" gebrandmerkte kunst, voorop het expressionisme. Het belangrijkste deel van de inmiddels klassiek moderne Duitse kunst van de "Collectie Nederland" is in deze periode bijeengebracht. Naast het verzamel- en tentoonstellingsbeleid van Duitse kunst behandelt dit boek de ontvangst van de moderne kunst in het algemeen.