Eeuwenlang moesten mensen met psychische problemen (en hun familieleden) het zelf maar rooien, ook in Westfriesland. Alleen de allerergste dwazen en zotten werden opgesloten, naast zatlappen, lastpakken en paupers. Vanaf de negentiende eeuw kwamen er de grote gestichten - Medemblik, Santpoort, Duin en Bosch en Willibrord - in de twintigste eeuw de voor- en nazorg en de ziekenhuispsychiatrie. Er ontstond een netwerk van voorzieningen. Westfriesland bleef lange tijd onderbedeeld. Dichtbij was er alleen Medemblik en zelfs dat ging dicht. Wie een tikkie tekort kwam en in het ziekenhuis of de Riagg niet op zijn plaats was, moest veelal een eind weg. Met de komst van het GGZ-centrum is dat verleden tijd. Het verslag van een fascinerende geschiedenis.