Pionier van het expressionisme 1905-1913
M. Reuter, K.L. Hofmann
De schilder, tekenaar en graficus Emil Nolde (1867-1956) behoort tot de meest eigenzinnige en fascinerende kunstenaars van de Duitse kunst in de eerste helft van de twintigste eeuw. Het boek concentreert zich op de jaren 1905-1913, de periode waarin Nolde tot een eigen stijl kwam. Aan de hand van twaalf thematische groepen wordt een beeld gegeven van centrale onderwerpen in zijn werk, zoals de menselijke figuur, grotesken en fantastische verbeeldingen, bloemen en tuinen, maskers, en religieuze voorstellingen. Daarbij wordt tevens aandacht besteed aan kunstenaars waar Nolde waardering voor had en die voor zijn ontwikkeling van belang waren: aan bod komen zowel de oudere generatie (Francisco de Goya, Vincent van Gogh) als tijdgenoten (James Ensor, Edvard Munch), en vanzelfsprekend Ernst-Ludwich Kirchner, Max Pechstein, Karl Schmidt-Rottluff en Erich Heckel, leden van de kunstenaarsgroep ‘Die Brücke’, waar Nolde zelf deel van uitmaakte.