Venetië behoort in de vijftiende en zestiende eeuw tot de belangrijkste centra van prentproductie in Europa. Na een aarzelend begin komt de graveerkunst al snel tot grote bloei, vooral onder impuls van Andrea Mantegna en Albrecht Dürer. Vanaf 1505-10 richten twee van de meest beroemde Venetiaanse kunstenaars hun aandacht op de grafiek: Giorgione en Titiaan, die op hun beurt invloed uitoefenen op andere kunstenaars. Rond het midden van de zestiende eeuw dient zich een nieuwe generatie peintres-graveurs aan, onder wie Andrea Schiavone en Battista Franco. Tenslotte leveren ook de Venetiaanse prentuitgevers een originele bijdrage aan de ontwikkeling van de Europese prentkunst. Zij brengen in heel Europa prenten in omloop die een combinatie tonen van elementen uit de elitecultuur én uit de volkscultuur.
De eeuw van Titiaan geeft een rijk en levendig beeld van de grafische kunsten in Venetië gedurende de periode 1470-1580, waarbij werken in verschillende technieken (gravures, etsen, houtsneden, pentekeningen) naast elkaar worden getoond.