De geschiedenis van de kloosters in de Nederlanden begint in de vroege Middeleeuwen, toen missionarissen hier het christendom brachten, en eindigt in de zestiende eeuw, aan de vooravond van de Reformatie. De eerste kloosters in dit gebied werden in de zevende en achtste eeuw door Frankische en Angelsaksische missionarissen gebouwd als missiecentra. In de loop der eeuwen kwamen benedictijnen, augustijnen, franciscanen, norbertijnen, johannieters, kruisheren en nog vele andere orden, van zowel mannen als vrouwen, naar onze gebieden om er te kerstenen, land te ontginnen, dijken aan te leggen, onderwijs te geven, zieken te verzorgen en wetenschap te bedrijven.

In een drietal boeken zal de geschiedenis van het middeleeuwse kloosterleven wordt geschetst. Auteurs uit Nederland en Vlaanderen behandelen op heldere en informatieve wijze onder andere thema’s als spiritualiteit, architectuur, onderwijs, vrouwen in de kloosters, eten en drinken, het dagelijks leven van een kloosterling. Naast deze artikelen zijn tevens een ‘klooster-ABC’ en overzichtskaarten van de verschillende orden in ons gebied opgenomen, alsmede vele illustraties in kleur en zwartwit. Dit eerste deel uit de reeks richt zich op aspecten van de kloostergeschiedenis in het algemeen.