In Duitsland geldt Max Liebermann al vele decennia onbetwist als de meest vooraanstaande beeldend kunstenaar uit het tijdperk rond 1900. Dankzij hem heeft het impressionisme in zijn vaderland vaste voet aan de grond gekregen. Hij heeft een centrale rol in de Duitse kunstwereld van zijn tijd gespeeld.
In de afgelopen jaren is de waardering en interesse voor zijn werk en persoon ook buiten Duitsland sterk toegenomen en is bij velen het besef gegroeid dat Liebermann een kunstenaar van internationale allure is, wiens werk een uitstraling heeft die nauwelijks onderdoet voor die van de Franse impressionisten. Dat hij op zijn beurt weer schatplichtig is geweest aan de Nederlandse kunst, zowel die uit onze ‘Gouden’ zeventiende eeuw als die uit zijn eigen tijd, is echter minder bekend. In dit boek wordt dat, aan de hand van een serie goed gekozen voorbeelden, duidelijk gemaakt.
Naast schilderijen, tekeningen en grafiek van Liebermann zelf wordt ook werk besproken van Nederlandse kunstenaars met wie Liebermann bevriend was of in contact heeft gestaan. Onder hen Jozef en Isaac Israëls, Jan Veth, Jacob en Willem Maris, Anton Mauve, August Allebé, George Breitner, Jan Toorop, Willem Witsen en Joseph Mendes da Costa en Vincent van Gogh.