In de afgelopen eeuwen is de romantische mythe ontstaan dat Rembrandt een speciale band met joden had. Zo zou hij bevriend zijn geweest met beroemde joodse tijdgenoten en rabbijnen. In zijn schilderijen en etsen zag men soms zelfs sporen van joodse mystiek (kabbala) en andere verwijzingen naar het jodendom. De mensen uit Rembrandts dagelijkse omgeving, de Amsterdamse jodenbuurt, zouden zijn inspiratiebron zijn geweest voor vele tekeningen, tronies en portretten.
Maar klopt dit beeld van de ‘joodse’ RembrandtHet joodse bruidje is onderwerp van discussie geworden: was het wel echt een joods liefdespaar?
Het boek De 'joodse' Rembrandt ontrafelt deze mythe aan de hand vele voorbeelden die hierin een belangrijke rol hebben gespeeld. Zo worden de imposante Mozes en de Tafelen der Wet en het portret van Ephraïm Bueno besproken. De achtergrond van Rembrandts raadselachtige etsen in het boek Piedra Gloriosa wordt toegelicht en zijn vermeende vriendschap met Spinoza en Menasse ben Israel komt in een nieuw daglicht te staan. Van wie stammen de Hebreeuwse opschriften op sommige van zijn schilderijen? Heeft hij voor zijn Christus een joods model gebruikt dat hij in de synagoge aantrof? Waarom wordt Rembrandt nog altijd met het jodendom geïdentificeerd?