De jaren zestig staan in ons geheugen gegrift als een periode waarin de jeugd in opstand kwam tegen de gevestigde orde, een plaats voor zichzelf opeiste en een eigen cultuur ontwikkelde. Een tijd ook waarin ouders, pastoors, dominees, agenten en leerkrachten zich vertwijfeld afvroegen hoe de boel zo had kunnen ontsporen. Wat was er misgegaan? Natuurlijk is vooral de periode na 1964 onlosmakelijk verbonden met lange haren, dreunende beatmuziek, protestdemonstraties, spandoeken, drugs, seksblaadjes en de pil. Dit beeld is echter eenzijdig en sterk overtrokken.
De jaren zestig vormen vooral een periode waarin – voor het eerst in de geschiedenis van ons land – de meerderheid van de bevolking kon profiteren van een zekere welvaart. Na vijftien jaar hard werken aan de wederopbouw tegen een bescheiden loon merkten de meesten dat hun loonzakje op zaterdag steeds voller werd. Tijd dus om het minder zuinig aan te gaan doen en van het leven te genieten.
Het Jaren 60 boek ademt de sfeer van die toenemende welvaart, van een onbegrensd vertrouwen in de moderne techniek en van het losmaken van knellende banden. Maar de sporen uit het verleden zijn nog herkenbaar: grijze heren in de politiek, verzorgde kapsels boven kostuums en mantelpakjes en brave toeschouwers bij sportwedstrijden.
De vaak niet eerder gepubliceerde foto’s in deze boeiende terugblik zijn afkomstig uit het Nationaal Archief, aangevuld met foto’s uit Fotoarchief Spaarnestad en het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis.