Droom van Italië gaat over de liefde die West-Europese kunstenaars eeuwenlang voelden voor Italië, het land van licht, warmte, kunst en cultuur. Aan de hand van een kleine vijftig meesterwerken van onder andere Maarten van Heemskerck, Claude Lorrain, Poussin, Corot, Turner en Feuerbach schetst Henk van Os voor het eerst de ontwikkeling die zich in het dromen over Italië heeft voorgedaan.
Het boek begint met de zestiende eeuw, waarin kunstenaars de resten van de antieke beschaving wilden bestuderen en documenteren. Hun zeventiende-eeuwse opvolgers kregen oog voor de schoonheid van het landschap en de gouden gloed van de Italiaanse zon. Met hun geïdealiseerde landschappen zetten zij voor lange tijd de toon. Het schilderen in de buitenlucht – in zwang geraakt in Rome – leidde rond 1800 tot nieuwe visies op het land. Ook groeide de aandacht voor de bevolking en haar vanzelfsprekende religieuze besef. Italië werd een oord van volmaakte harmonie, waar kunstenaars zich op het eind van de negentiende eeuw ten slotte bewust werden van een verlangen dat even intens als onvervulbaar was.