Nederland is in het verleden ontelbare malen gekarakteriseerd als en land met een burgerlijke traditie of als een 'burgerlijke' natie. Het is daarom merkwaardig dat historici weinig onderzoek hebben gedaan naar wat men nu eigenlijk moet verstaan onder de Nederlandse burgerlijkheid.

Dit boek wil daarin verandering brengen. De auteurs zijn cultuurhistorici en onderzoeken de Nederlandse burgerlijke levensstijl en de burgerlijke cultuuridealen vanaf de late middeleeuwen. Het blijkt dat een 'burger' aan het begin van deze periode wel iets heel anders was dan in de negentiende of twintigste eeuw. Toen kregen de 'burger' en de 'burgerlijke' cultuur de inhoud en de betekenis die we er sindsdien aan toekennen. Toen bleek ook dat zelfs de socialist en de edelman die niet 'burgerlijk, wilden zijn, in Nederland toch de invloed van de burgerlijke cultuur ondergingen.

Een boeiend stuk Nederlandse cultuurgeschiedenis, waarin tevens een béschouw is opgenomen over de gedeeltelijke teloorgang van de burgerlijke cultuur in de jaren zestig van deze eeuw. In de slotbeschouwing komt ook de huidige, situatie aan de orde. Het boek zal vooral aanleiding geven tot een verdieping van de actuele discussie over burgerzin en 'burgerlijke' cultuur in Nederland.