De afgelopen decennia hebben zich ontwikkelingen voorgedaan, die de ouder-kind relatie ingrijpend hebben gewijzigd. Als voorbeelden kunnen worden genoemd het ontstaan van allerlei varianten op het klassieke gezinspatroon en de toegenomen mondigheid/zelfstandigheid van minderjarigen. Het instituut 'gezin' is hiermee onder druk komen te staan. In dit boek wordt vanuit verschillende invalshoeker op de veranderde situatie gereageerd. Na enkele juridische beschouwingen van mr J.E. Doek, onder streept ontwikkelingspsycholoog dr W. Koops de wenselijkheid kinderen zo verregaand mogelijk te beschouwen als volwassenen in zakformaat en niet, zoals gebruikelijk, als de kwetsbare wezens die pas tot volwassen omgang in staat zijn na een langdurig proces van 'natuurlijke ontwikkeling'. Klinisch psychologe dr N. Draijer onderzoekt de gevolgen van seksueel misbruik van kinderen. Orthopedagoog dr H. Baartman schrijft over preventie van kindermishandeling in risicogezinnen. Zolang screening op pedagogische risico's als bedilzucht wordt ervaren, is bij interventies het ergste kwaad al geschied. Onderzoeker dr D. de Ruyter weegt tenslotte de argumenten om in gezinnen in te grijpen.