Beelden op tv, portretfoto's, ambtsdragers in de kerk en politici hebben, hoe uiteenlopend deze onderwerpen ook mogen zijn, één ding gemeen: ze vertegenwoordigen iets dat zelf afwezig is. Ervaren wij in onze tijd representaties van gebeurtenissen, macht of heilige fenomenen nog ais adequaat? Wat is de status van het verschijnsel 'representatie' in de huidige cultuur? Dit boek bevat bijdragen waarin deze vraag steeds vanuit een specifieke wijsgerige en/of theologische traditie wordt belicht. Daarbij wordt gesproken van een representatiecrisis: de impasse waarin onze cultuur zich bevindt kenmerkt zich door een in twijfel trekken van wat ooit als vanzelfsprekend gold: de adequaatheid, ja zelfs de mogelijkheid van het tegenwoordig stellen, van het representeren van wat als werkelijk en waar wordt ervaren. Dit boek is een vervolg op Als woorden niets meer zeggen (ver schenen in 1995), waarin vooral de crisis rond taal en beeld in de huidige cultuur centraal stond. In Verloren presenties gaat de aandacht uit naar twee andere kwesties die zich vanuit diezelfde representatiecrisis aandienen: het politieke aspect van het tegenwoordig stellen van macht en het aspect van het beeld vanuit theologisch en ethisch perspectief. Ook in dit tweede deel zijn de auteurs vooral geïnteresseerd in de nieuwe mogelijkheden die temidden van de representatiecrisis opdoemen: nieuwe mogelijkheden voor de filosofie, voor het geloof en voor de politiek.