Dit boek handelt over een aantal problemen die inherent zijn aan de moderne cultuur. Jacoh Klapwijk, jarenlang hoogleraar in de wijsbegeerte aan de Vrije Universiteit, benadert deze problemen vanuit een christelijk-wijsgerige gezichtshoek. In het eerste deel gaat de auteur in op relativistische en nihilistische tendensen in de moderne cultuur. Deze tendensen vragen, zo betoogt hij, om een christelijke benadering benadering. Thema's die aan de orde komen, zijn o.m. de zgn. absoluutheid en historiciteit van het christendom, Nietzsches, visie op het nihilisme en de cultuurkritiek van Horkheimer en Adorno. Het tweede deel bevat beschouwingen over de mogelijkheid en wenselijkheid van christelijke organisaties en christen-democratische politiek. Daarbij komt ook de verhouding tussen christendom en cultuur in meer algemene zin aan de orde. In het derde deel ontwikkelt Klapwijk een theorie over wat christelijk filosofisch denken zou moeten of kunnen zijn. Hij tracht daarbij vooral antwoord te geven op de vraag naar de methode die door dit denken gehanteerd zou moeten worden. In aansluiting bij sommige gedachten van Augustinus ontwikkelt hij de stelling dat christelijke filosofie als transformationele filosofie zou moeten optreden. Een bundel niet kritische en verhelderende opstellen over de onderlinge verhouding van filosofie, christendom en Cultuur.