De auteur (1914) is de vader van de Metabletica (leer der veranderingen), een originele vorm van geschiedenisinterpretatie, die de causale verbanden niet primair zoekt in wat elkaar in de tijd opvolgt, maar in wat gelijktijdig gebeurt. Zo legt hij bijv. verband tussen de architectuur van de keizerlijke forums in Rome en de komst van Christus, die van het kerkgebouw en de a-seksuele instelling van het middeleeuwse christendom, die van de Sint-Pieter en Luthers breuk met Rome. Geestelijke veranderingen in de cultuur en historische synchronismen vinden hun oorzaak in veranderingen van God. Gods belangrijkste attribuut èn synchronisme is de tijd. Tegenover Descartes, Darwin, Marx en Freud, die het heden uit het verleden verklaren, stelt de auteur dat het creatieve menselijke woord de gebeurtenissen benadert vanuit de beweging van de toekomst naar nu. Hoe speculatief zijn fenomenologische interpretaties ook zijn, ze bieden - naast veel boeiende historische informatie - vaak een verrassende blik op de geschiedenis. Met tekeningen en zwart-witfoto's.