De grote Zwitserse historicus Jacob Burekhardt (1818-1897) was van 1858 tot 1893 hoogleraar te Bazel. Hij is zeer bekend geworden door zijn baanbrekende boek over Die Kaltur der Reiwissance in Italien (1860), maar ook door Weltgeschichtliche Betrachtungen (1905), een aantal postuum uitgegeven geschiedfilosofische studies.

Omstreeks 1870 gaf Burckhardt een reeks colleges waarin hij poogde samen te vatten wat de geschiedenis, hem geleerd had. Anders dan vele tijdgenoten ziet hij geen wetmatige vooruitgang in het historisch proces. Maar het is evenmin een louter toevallig gebeuren. Hij beschouwt de geschiedenis als het op elkaar inwerken van drie historische 'krachten' (Potenzen). Dit zijn de slaat, de godsdienst en de cultuur. In de hier vertaalde hoofdstukken uit de Weltgeschichtliche Betrachtungen, die tezamen een afgerond geheel vormen, onderzoekt hij de wederzijdse afhankelijkheid van deze drie krachten, waarbij zich een fascinerend historisch panorama voor ons opent.