Het menselijk lichaam verwijst naar de vergankelijkheid van ons bestaan een daaraan worden we in onze cultuur niet graag herinnerd. Op zoek naar dit verdrongen weten presenteert Annelies van Heijst een lezing van twee romans, die ze interpreteert als moderne lijdensverhalen: De verliezers van Anna Blaman en Het perpetuum mobile van de liefde van Renate Dorrestein. In beide romans komen heel veel uiteenlopende gestalten van het lijdende lichaam voor, die op verschillende wijzen herinneren aan de eigen kwetsbaarheid.

De titel Leesbaar lichaam heeft een dubbele lading. Enerzijds vereist interpretatie van het lichaam vanuit een postmoderne invalshoek het 'lezen' van de lichamelijkheid tegen de achtergrond van de culturele boodschappen die mensen over hun lichaam krijgen: codes over vrouw- en man-zijn maken daarvan deel uit. Anderzijds wijst Leesbaar lichaam erop dat een lezer in een roman altijd met een literaire representatie te maken heeft, waarin de visie van de auteur is neergelegd, en niet met het lichaam als zodanig. Om die beide redenen doet Van Heijst verslag van haar lezersontmoeting met de literaire teksten en besluit ze met een voorstel om het lichaam op ander wijze 'in cultuur te brengen'.

Dr. Annelies van Heijst promoveerde in 1992 cum laude op het proefschift Verlangen van de val. Zelfverlies en autonomie in hermeneutiek en ethiek, een interdisciplinaire studie op het gebied van theologie, filosofie en literatuurwetenschap.