Nagenoeg bijna ieder zg. derde wereld land heeft wel een geestverruimend middel als hasj, weed, cocaïne of heroïne. Als coördinator van The Happy Family was Steve Brown veelvuldig op reis naar alle uithoeken van de wereld. Gebieden die toebehoren aan de schemerzone van geheimagenten, drugslords, ‘generaals’, ‘koningen’, huurmoordenaars, gelukzoekers, hoeren, ‘bankdirecteuren’, internationale bussinesmen en een enkele verdwaalde, verdwaasde stoney hippie.
Hij liep rond in de gevaarlijkste sloppenwijk van Lagos, maar was ook te gast bij de maharadja van Balugistan, de warlords in Afghanistan en ging in Tanger op stap met politie als persoonlijke bodyguards naar de disco’s waar alleen Saoedische prinsen en plaatselijke drugslords zich vermaken. Hij was in Bombay gast van de Slom lord Mahadras, stond in de Gouden driehoek tussen de onafzienbare opiumvelden, die gek genoeg nog nooit door liaisonagenten uit het westen waren waargenomen.
Dronk thee in Manilla met de generaals van president Marco van de Filippijnen, was in Zagreb op het ministerie van Economische zaken waar de meeste ambtenaren geen nek hebben en in dikke, zwarte Mercedesjeeps rondscheuren. Hij was in Luxemburg en de Kanaaleilanden kind aan huis met zakken cash, waar de bankdirecteuren al klaar stonden met een grote smile.
Een boek over exotische verboden plekken op aarde met ‘Freunden’, de beau monde, moorden, drugs, sex, corruptie, politieke intriges en oogverblindende babes.