De grote schrijvers uit de Griekse Oudheid keken neer op het sprookje;ze vonden het te volks en te weinig verheven. Niettemin wortelen de heldendichten van Homeros bijvoorbeeld in een lange traditie van mondelinge Griekse fantaseerkunst. Zo zit de Odyssee vol oeroude scheepssprookjes en ook in andere klassieke werken zijn veel sprookjesmotieven terechtgekomen. In het eerste deel van deze bundel is een aantal van deze Ôklassieke Õ sprookjes bijeengebracht. In het tweede deel zijn vo kssprookjes opgenomen die niet zo Õn klassieke Ôstatus Õhebben. Ze worden gekenmerkt door een levendige verteltrant en het vermogen om met eenvoudige woorden de kern van de menselijke natuur bloot te leggen. Dieren, met al hun streken en slimheden, spelen een grote rol, maar ook wezens als zeemonsters, onheilsgodinnen, waternimfen en demonen duiken op in vrijwel dezelfde vorm waarin ze duizenden jaren geleden al werden afgeschilderd.