De wereld keek verbaasd toe toen de grote toneelschrijver Arthur Miller en het 'domme blondje' Marilyn Monroe in 1956 met elkaar trouwden. Een verbintenis die vijf jaar zou duren en aanleiding gaf tot heel wat mythen en wilde verhalen, die nog versterkt werden door Marilyn Monroe's vroege dood in 1962 (een jaar na de scheiding).
Miller en Monroe leerden elkaar in 1951 kennen. Miller had als toneelschrijver naam gemaakt met o.a. Dood van een handelsreiziger, was afkomstig uit een kleinburgerlijk joods milieu, had op moedige wijze de vloer aangeveegd met de communistenjagers van McCarthy en had in vele zaken een vooruitziende blik. Monroe had haar kinderjaren bij pleegmoeders en in tehuizen doorgebracht, wilde mooi en beroemd zijn maar wilde bovenal naast de platinablonde filmster ook nog iemand anders zijn; wellicht Norma Jean, in elk geval zichzelf.
Ze trouwden op 29 juni 1956. Vol vertrouwen in zichzelf en in elkaar. 'Hope. Hope. Hope.' schreef Marilyn op de trouwfoto. En Miller liet in de trouwring graveren: 'Now is forever'. Maar al snel bleek hoe onverenigbaar dit mooie lijf en deze knappe kop waren. Miller begreep maar weinig van het kwetsbare en eenzame filmsterretje dat, in Millers woorden, 'het droevigste meisje van de wereld' werd. Privé-problemen werden via draaiboeken en scripts door Miller in de openbaarheid gebracht. Na de aanvankelijke overtuiging dat het hemelse geluk hun in de schoot was geworpen, kwam de ontnuchterende ontdekking dat God hen niet voor elkaar geschapen had.